Sztywność poprzeczna nart to jeden z kluczowych parametrów, determinujących ich charakterystykę. Odkąd narciarstwo zostało zdominowane przez taliowane, inaczej mówiąc carvingowe narty właściwość ta stała się bardzo pożądana, szczególnie w wysokich modelach dla zaawansowanych. Dlaczego ta właściwość ma tak kluczowe znaczenie?
Współczesne narty położone na krawędzi i odpowiednio obciążone wycinają gładki i czysty łuk na śniegu. Wykonują tak zwany skręt „cięty” będący odzwierciedleniem wygięcia narty w talii dodatkowo pogłębionego naciskiem i ich zakrawędziowaniem. W takiej sytuacji do wykonania prawidłowego, czystego skrętu istotne jest to, aby narta była zakrawędziowana na całej swojej długości pod takim samym kątem. Jeżeli jej sztywność poprzeczna będzie niewystarczająca, to na odcinku pod butem będzie zakrawędziowana bardziej niż w rejonie dziobu oraz piętek, ponieważ narta w wyniku ich obciążenia zacznie się wykręcać jak śmigło.
Mniejsza sztywność poprzeczna nart dla mniej zaawansowanych narciarzy.
Inne zakrawędziowanie w rejonie dziobu oraz pięt sprawia, że narta zamiast precyzyjnie wycinać łuk zacznie się na tych odcinkach ześlizgiwać i cały skręt będzie mniej precyzyjny. Z drugiej strony pozwoli łatwiej kontrolować skręt takim właśnie ześlizgiem, a także korygować tor jazdy.
Narty dla ekspertów i zaawansowanych narciarzy zwykle mają większą sztywność poprzeczną.
Narty dla ekspertów i zaawansowanych narciarzy zwykle mają większą sztywność poprzeczną. Sztywniejsza poprzecznie narta nie będzie się już tak wyginać i dzięki tej właściwości zachowa kąt zakrawędziowania od początku do końca. Dzięki temu wytnie szybszy, precyzyjny i gładki łuk nie wytracając prędkości, pozwoli też wygenerować dodatkową energię przy wykończeniu wirażu. Ta cecha jest bardzo pożądana w sporcie wyczynowym i w wysokich modelach sportowych. Będzie jednak wymagać od narciarza dużej precyzji. Takie deski będą niejako dążyć do wycinania każdego ze skrętu, a to wymaga wyższego poziomu zaawansowania i bardziej zdecydowanego działania – czyli dojrzalszej techniki.
Dlatego też producenci projektują narty tak, aby ich sztywność była dopasowana do planowanej charakterystyki, a w konsekwencji grupy docelowej.
Sztywność wzdłużna jest parametrem, który wpływa w znacznym stopniu na dynamikę, narty, np. przy wyjściu ze skrętu, kiedy narta powraca z wygięcia do wyprostu generując przy tym energię. Obrazującym porównaniem jest łuk, którego zasięg i siła strzału zależy między innymi od jego sztywności wzdłużnej. Im jest większa, tym narty są bardziej dynamiczne, im mniejsza, tym bardziej elastyczne i spokojne. Proporcja sztywności wzdłużnej także zmienia charakterystykę nart. Przykładowo zmniejszenie sztywności w rejonie dziobów i pięt narty daje efekt zbliżony do rockera (uniesione dzioby/tyły nart). W konstrukcji niektórych szerszych nart odcinki skrajne mają zmniejszoną sztywność, aby łatwiej wyginały się w luźnym podłożu.